Galiba hayatta mutlu olmanın yolunu yavaştan keşfediyorum. İşte bu!
1- Müzik
2- Tütün
3- Çay
Bunu keşfetmeme yardımcı olan, o çok sevdiğim adam, C.T.
Kendisi hakkında bilinmesini istediği tek şey, Kadıköy’de yaşadığı. Ben de çok sorgulamadım, o söyledi ben dinledim. Böylece mutlu oldum.
Yavaştan iyileşiyorum sanki. Olgunlaşıyorum. Daha çok kazık yiyeceğim, belki bir o kadar da kazık atacağım –ki bundan kaçınsam da yaptım.- Acı çekeceğim, bir o kadar da mutlu olacağım. Ama aradığım şeyden eminim: Huzur!
Yorulsam da koşmalıyım, çünkü telaşım olmalı hayatta. Bir yere yetişmek için hep acele ederim, erkenden varacağımı bilsem de, o telaşı severim. Hızlı yürürüm, koşarım bazen oysa hiç acelem yoktur.
Bir sabah uyandığımda, yatağımdan başımı hafifçe kaldırıp perdemi açıp, güneşi görüp, mutlu olacağım. Penceremin önündeki kumrularla güvercinlerin yem için kavga ettiklerini görüp gülümseyeceğim. O güne kadar da dua edeceğim, o günün gelmesi için..
