bir umut.

.Füruğ Ferruhzad.

Benim O’nu tanımam, Acem ellerine olan merakımla başladı. O’nu geç keşfetmenin,  geç okumanın garip bir pişmanlığı ve yine de fark etmenin mutluluğuyla devam etti. O oldukça güzel bir kadın; farklı, yaşadığı coğrafyada yok edilmek istenecek kadar farklı bir kadın. Çünkü o aşktan, ölümden, yalnızlıktan, cinsellikten bahsederek tüm dikkatleri üzerine çekmeyi başardı ki bu elbette herkesin hoşuna gitmedi ama benim çok hoşuma gitti! Dönemi ve yaşadığı yere göre, adı yüzyıllarca anılmayı hak etmiştir bana kalırsa ve O’na bu değeri verecek milyonlarca insan inanıyorum ki vardır..

"yaşamak belki

bir kadının her gün filesiyle geçtiği uzun bir caddedir

yaşamak belki

bir adamın kendini astığı bir iptir

yaşamak belki okuldan dönen bir çocuktur

yaşamak belki sevişme arasında yakılan bir sigara

ya da bir yayayın şapkasını kaldırarak

bir başkasına anlamsızca gülümseyip "günaydın" diyen şaşkın bakışıdır

yaşamak belki

senin gözbebeklerinde harap olan bakışımın kapandığı andır

ve benim

onun ay algılayışıyla karanlık kavramını karıştıracağım duygusudur"

Böyle anlatır yaşamı.. Hem gülümsetir, hem düşündürür..  Hem aşk vardır dizelerinde, hem de yalnızlık; bazen kederlidir, bazen yüzü gülen bir Füruğ gelir gözümün önüne ama hep umutludur, dizelerinden ne olursa olsun hep umut fışkırır, belki de bana öyle geliyordur ama öyle olmasını düşünmek güzel bir şey, her şeyde umut araması insanın en güzelidir.

“Bak

Nasıl yandım ben bu yıldızlarla

Ateşli yıldızlarla doldum ağzıma kadar

Durgun sularından gecenin saf ve kırmızı balıklar gibi

Yıldızlar topladım

Eskiden ne kadar uzaktı toprak

Gökyüzünün mor köşelerine

Yeniden duyuyorum şimdi 

Senin sesini”

“İyi” şairlerin kaderidir belki de, kendi ülkelerinde adları pek anılmaz; ne kadar acı olsa da bunun örnekleri çoktur.. O, kendi ülkesinin suyunda boğulmuş bir kadın şairdir. Sadece şair değil; oyuncu, yönetmen, ressamdır. Tek oğlunu boşandığı eşine verdikten sonra onu bir daha görme şansına sahip olamamış, kalbi kırık bir annedir aynı zamanda da.. O, böyle aşık, yalnız, kederli bir kadındır; benim gözümde en çok da “iyi” bir şairdir..

“Ve bu benim

yalnız bir kadın

Soğuk mevsimin eşiğinde

Yeryüzünün kirli varlığını anlamanın başlangıcında”

"Tüm dünya yeşilken.."

Sen söz yazma mümkünse, sonra toparlanamıyorum ben..

the face forgives the mirror
the worm forgives the plow
the questions begs the answer
can you forgive me somehow?

maybe when our story's over
we'll go where it's always spring
the band is playing our song again
and all the world is green

pretend that you owe me nothing
and all the world is green
can we bring back the old days again?
and all the world is green